Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Προγνωση Μακεδονιας για το Σ/Κ 3-4/1

Σαββατο 3/1

Με συννεφια και καποια διαστηματα ηλιφανειας θα ξεκινησει η μερα στο μεγαλυτερο τμημα της Μακεδονιας με εμφαση στην Ανατολικη.Ωρα με την ωρα ο καιρος θα κλεινει και αναμενονται αρχικα ασθενεις χιονοπτωσεις στην Δ.Μακεδονια και στους ορεινους ογκους της Κεντρικης.Οι χιονοπτωσεις θα γινονται ολοενα και πιο πυκνες ιδιαιτερα στην Δ.Μακεδονια πανω απο τα 500 μετρα.Η επεκταση των χιονοπτωσεων θα ειναι σχετικα αργη και θα φτασει λιγο μετα τα μεσανυχτα και στην Κεντρικη&Ανατολικη Μακεδονια,οι χιονοπτωσεις θα εχουν ασθενη προς μετρια ενταση.

ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΥΨΟΣ ΧΙΟΝΙΟΥ&ΥΨΟΜΕΤΡΟΥ ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΕΩΝ:
Δ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ <15cm απο τα 500 μετρα και ανω(τα Χ/Κ θα δεχτουν απο 20cm και ανω)
Κ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ <10cm απο τα 500 μετρα και ανω
Α.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ <5cm απο τα 500

Κυριακη 4/1

Η μερα θα ξεκινησει με πυκνες χιονοπτωσεις σε ολα τα τμηματα της Δ.Μακεδονιας,οσο πιο ανατολικα τα φαινομενα θα γινονται ολοενα και πιο ασθενη και θα περιοριζονται σε υψομετρα ανω των 500 μετρων στην Κεντρικη Μακεδονια και λιγο χαμηλοτερα στν Ανατολικη.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΥΨΟΥς ΧΙΟΝΙΟΥ

Δ.Μακεδονια 20-25cm
Κεντρικη Μακεδονια 5-10(ανω των 500,προσκαιρος χιονολυτος το πρωι ισως μεχρι και την θαλασσα)
Ανατολικη Μακεδονια 5cm(ανω των 400-500 μετρων)

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Προγνωση καιρου Δυτικης Μακεδονιας για το Σαββατοκυριακο 15-16/11/2008

Με μουντο καιρο και τοπικες βροχες θα κυλισει το Σαββατοκυριακο που μας ηρθε.
Πιο αναλυτικα:

Σαββατο 15/11 Με πυκνη συννεφια και υγρασια στα υψη θα ξεκινησει η μερα,τοπικες ομιχλες στα γυρω ορεινα.Απο το μεσημερι ομως και μετα το κυριως νεφικο συστημα θα διεισδυσει στην χωρα και θα δωσει και στην Δυτικη Μακεδονια,τοπικες ασθενους-μετριας εντασης ποτιστικες βροχες.Δεν εκτιμονται πανω απο 2-3μμ.Θερμοκρασια απο 9-12 βαθμους κελσιου.

Κυριακη 16/11 Με συννεφιακαι τοπικες βροχες ασθενους-μετριας εντασης θα ξεκινησουμε,απο το μεσημερι και μετα θα σταματησουν.Υψος υετου,στα 2-3,το πλυ 4μμ.Θερμοκρασια απο 10-12 βαθμους κελσιου.Περιορισμενη ορατοτητα και τοπικες ομιχλες καθόλη την διαρκεια της μερας θα επικρατησουν.

Ερασιτεχνης προγνωστης-μετεωρολογος:Δημητρης Δημου
Η προγνωση βασιζεται σε μελετη προγνωστικων μοντελων και βαρομετρικων χαρτων...

ΥΓ 8μμ επεσαν χθες...

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Φωτογραφικο υλικο Καστοριας+Νυμφαιου απο 13/9-5/10...

Καλησπερα,σημερα επειτα απο πολυ καιρο καταφερα να ξεμπερδεψω γυρω στις 34 φωτογραφιες απο Καστορια και Νυμφαιο απο τις 13/9 εως τις 5/10 οπου ειχαμε συνεχομενες κακοκαιριες....

Εντυπωσιακη θολουρα στις 13/9 το πρωι...

Μολις ειχε μπει η καοκαιρια το μεσημερι με τρομερα ηλεκτρικα και τα πρωτοβοχια=30μμ σε 2 μερες...


Ολες απο το σπιτι της γιαγιας μου στην περιοχη Καλλιθεα Καστοριας,την ψηλοτερη συνοικια απο 690-810 μετρα...

Η πρωτη μονοψηφια στα 649 μερα στις 7.54 το πρωι της 18ης Σεπτεμβριου...

Ορατοτης 0,απιστευτες βροχοκουρτινες μεχρι την λιμνη και τρομεροι κεραυνοι...



Συνεχεια,το χρωμα του ουρανου ενα=ανοιχτο γκριζο,απολαυση πραγματικη...

Ανοιγμα του καιρου το απογευμα,λιμνη λαδι...

Μετα το περας της κακοκαιριας πανεμορφα mamatous στις 15/9 το μεσημερι...


Ολα λουτσα....18/9,μεσημερι αν δεν κανω λαθος...

Το βροχομετρο μου,στις 27/9 το απογευμα εν μεσω μπορας...

5/10 το πρωι μετα απο 11,2μμ ερχεταο ο βοριας και το κρυο....

Καραιβικη=ο κηπος του σπιτιου μου με φοινικες...χαχα...

Και μια οχι και τοσο καθαρη λογω αερα...

Επεται Νυμφαιο...
Νυμφαιο,5/10 μεσημερι,11,9 μεσα στο σπιτι και 9,1 εξω...

Ερχεται ανεμοκαταιγιδα απο τα ανατολικα...

Τα δυτικα του Νυμφαιου ανοιχτα...


Και τα ανατολικα κλειστοτατα με βροχοκουρτινες εν μεσω ηλιου...

Καταιγιδα και 7 βαθμοι...

Και τα δυτικα εκλεισαν...

Κοντραστ μεταξυ ηλιου και συννεφων...

Κλειστος καιρος...

Σπαει σιγα-σιγα...

Για να ανοιξει εντελει με 6,5 βαθμους και φανταστικο γαλαζιο ουρανο...

Μαθημα μετεωρολογιας 5...

Θερμόμετρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Θερμόμετρα ονομάζονται γενικά τα όργανα μέτρησης της θερμοκρασίας των διαφόρων σωμάτων. Τα θερμόμετρα βασίζονται στις ιδιότητες που έχουν διάφορα σώματα , τα λεγόμενα και "θερμομετρικά" να διαστέλλονται ή να συστέλονται και γενικά να μεταβάλλουν σχήμα ή όγκο ανάλογα: με την αυξομείωση της θερμοκρασίας, ή και με την υπόθεση ότι οι πιέσεις αερίου σταθερού όγκου είναι ανάλογοι της θερμικής κατάστασης αυτού, ή επί της μεταβολής της ηλεκτρικής αντίστασης διαφόρων μετάλλων, ακριβώς λόγω της μεταβολής της θερμοκρασίας τους, ή τέλος επί της αρχής της μεταβολής ακτινοβολίας ενός σώματος συνεπεία αυξομείωσης επίσης της θερμοκρασίας του.


Ιστορική αναδρομή

Τα πρώτα θερμόμετρα ονομάσθηκαν θερμοσκόπια από τους αρχαίους Έλληνες Ήρωνα και Φίλωνα που φέρονται να είχαν επινοήσει τέτοια όργανα για τη μέτρηση της ερμοκρασίας. Ως νεότεροι εφευρέτες του σύγχρονου θερμομέτρου αναφέρονται πολλοί χωρίς να προσδιορίζεται και ο πρώτος. Αναφέρονται πάντως αρκετοί που επινόησαν, σχεδόν ταυτόχρονα, θερμοσκόπιο. Πολλοί αποδίδουν το θερμόμετρο στον Γαλιλαίο, άλλοι στον Βάκωνα και άλλοι στον Ολλανδό φυσικό Drebbel που φέρεται να κατασκεύασε τέτοιο όργανο το 1621.

Επίσης ο Ιταλός Σαντόριο Σαντόριο ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε να προσαρμόσει μια αριθμητική κλίμακα στο θερμοσκόπιο, η οποία ειχε σαν πρακτική αξία μόνο την επισήμανση θερμοκρασιακής διαφοράς, μια και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε μονάδα και κλίμακα μέτρησης.

Το 1709 ο Γερμανός Γκάμπριελ Φαρενάιτ (Fahrenheit) επινόησε ένα θερμοσκόπιο με οινόπνευμα, το οποίο αντικατέστησε αργότερα με υδράργυρο (1714). Αυτό ήταν το πρώτο όργανο που έφερε το όνομα "θερμόμετρο" και δε διέφερε σημαντικά από το σύγχρονο υδραργυρικό θερμόμετρο. Για να αποκτήσει το όργανο που είχε εφεύρει και πρακτική σημασία, ο Φαρενάιτ επινόησε την κλίμακα μέτρησης που φέρει το όνομά του, τη θερμοκρασιακή κλίμακα Φαρενάιτ (1724). Όπως συμβαίνει σε όλες τις κλίμακες μέτρησης, ο Φαρενάιτ αυθαίρετα απέδωσε την τιμή 32 στο σημείο που το νερό μετατρέπεται σε πάγο και την τιμή 212 στο σημείο που το νερό μετατρέπεται σε ατμό. Και για τις δύο τιμές προϋπέθεσε ότι τα φαινόμενα συμβαίνουν σε ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας.

Το 1742 ο Σουηδός αστρονόμος Άντερς Κέλσιους (Anders Celsius) επινόησε μια εκατοντάβαθμη κλίμακα: Επίσης αυθαίρετα, απέδωσε στο σημείο πηξης του νερού την τιμή 0 και στο σημείο βρασμού την τιμή 100. Γι' αυτό και η κλίμακά του ονομάστηκε "εκατοντάβαθμη" και πήρε το όνομά του μόλις το 1948 σε μια διεθνή σύνοδο του Διεθνούς Γραφείου Μέτρων και Σταθμών.

Το 1867 ο Βρετανός ιατρός Σερ Τόμας Άλμπατ (Sir Thomas Allbutt) επινόησε ένα θερμόμετρο, στο οποίο μια στένωση στο σωλήνα εμπόδιζε την κάθοδο της υδραργυρικής στήλης στο δοχείο υποδοχής, όταν η θερμοκρασία κατέβαινε. Αυτό ήταν το πρώτο ιατρικό θερμόμετρο.

Το 1848 ο Λόρδος Κέλβιν (William Thomson Kelvin) πρότεινε την κλίμακα της απόλυτης θερμοκρασίας:

"... Η χαρακτηριστική ιδιότητα της κλίμακας που προτείνω είναι ότι όλες οι διαβαθμίσεις της έχουν την ίδια τιμή, δηλαδή αν μια μονάδα θερμότητας μεταβαίνει από ένα σώμα Α, θερμοκρασίας Το αυτής της κλίμακας, σε ένα σώμα Β θερμοκρασίας (Τ-1)ο, θα έχει το ίδιο μηχανικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από την τιμή της Τ. Αυτό δικαιολογεί την ονομασία "απόλυτη κλίμακα", εφόσον τα χαρακτηριστικά της είναι τελείως ανεξάρτητα από τις φυσικές ιδιότητες οποιασδήποτε χημικής ουσίας ή στοιχείου..." [1]

Η κλίμακα υιοθετήθηκε και πήρε το όνομά του (κλίμακα Κέλβιν ή απόλυτη κλίμακα). Σύμφωνα με αυτήν, το νερό παγώνει στους 273ο Κ και βράζει στους 373ο Κ. Στο σημείο 0οΚ, που ονομάζεται και απόλυτο μηδέν, σύμφωνα με το 2ο Θερμοδυναμικό Νόμο, σταματά η θερμική κίνηση των ατόμων ή μορίων που απαρτίζουν ένα χημικό στοιχείο ή μια χημική ένωση.

Περιγραφή υδραργυρικού θερμομέτρου

Το υδραργυρικό θερμόμετρο αποτελείται από ένα μακρύ και λεπτό τελείως κλειστό υάλινο σωλήνα, στο ένα άκρο του οποίου υπάρχει μια πλάτυνση, εν είδει μικρού δοχείου, στην οποία περιέχεται ο υδράργυρος. Ο υδράργυρος διαστέλλεται όταν θερμανθεί, με αποτέλεσμα η άνοδος της θερμοκρασίας να προκαλεί την άνοδό του στο σωλήνα (και αντίστοιχα η πτώση την κάθοδό του). Ο σωλήνας προσαρτάται επάνω σε κατάλληλα βαθμολογημένη κλίμακα και από εκεί διαβάζονται οι ενδείξεις της θερμοκρασίας. Ορισμένες φορές, όπως στα ιατρικά θερμόμετρα, η κλίμακα αναγράφεται επάνω στον ίδιο τον υάλινο σωλήνα.

Το θερμόμετρο υδραργύρου είναι ιδιαίτερα ακριβές, επειδή ο υδράργυρος παρουσιάζει χαμηλή τάση ατμών και είναι ευανάγνωστος στο εσωτερικό του υάλινου σωλήνα. Το μεγάλο του μειονέκτημα, ωστόσο, είναι ότι είναι ακατάλληλο για τη μέτρηση θερμοκρασιών κάτω των -32ο C, επειδή σε αυτή τη θερ

Τύποι θερμομέτρων

μοκρασία ο υδράργυρος στερεοποιείται[2].

Υγρόμετρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τα υγρόμετρα είναι ειδικά όργανα της Μετεωρολογίας, με τα οποία μετριέται η υγρασία ατμόσφαιρας. Υπάρχουν διάφοροι τύποι υγρομέτρων όπως το υγρόμετρο τρίχας, το υγρόμετρο Αλλυάρ ή υγρόμετρο δρόσου, καθώς και άλλα που λόγω διαφορετικού τρόπου λειτουργίας και μέτρησης φέρονται με κατ' ιδία ονόματα όπως οι υγρογράφοι και τα ψυχρόμετρα.

Υγρόμετρο τρίχας

Υγρόμετρο τρίχας

Το 1783 ο Ελβετός γεωλόγος H.B. de Saussure ανακάλυψε το υγρόμετρο με το οποίο και γίνεται η μέτρηση της υγρασίας στον αέρα. Όσο κι αν φανεί παράξενο, το κύριο μέρος του οργάνου αυτού είναι η δέσμη τριχών ανθρώπου ή αλόγου. Οι Ινδιάνοι στην Αμερική γνώριζαν από τα πολύ παλαιότερα χρόνια την ιδιότητα των φυσικών τριχών να αυξομειώνονται κατά το μήκος τους ανάλογα με την υγρασία που είχαν. Μια αρκετά μακάβρια μέθοδος, αφού και παρατηρήθηκε το φαινόμενο αυτό από τις τούφες της κεφαλής των εχθρών τους που είχαν αποκεφαλίσει.

Στα σύγχρονα υγρόμετρα υφίσταται δέσμη ανθρώπινων τριχών, κατά προτίμηση ξανθού ατόμου, που προηγουμένως έχουν καθαρισθεί πολύ καλά από σκόνες και το λίπος. Οι τρίχες λοιπόν αυτές όταν ο αέρας είναι υγρός απορροφούν υγρασία και επιμηκύνονται. Αντίθετα όταν ο αέρας είναι ξηρός η υγρασία των τριχών εξατμίζεται και το μήκος τους μειώνεται. Οι αυξομειώσεις αυτές μεγεθύνονται μηχανικά και μεταβιβάζονται σε δείκτη επί βαθμολογημένου τόξου 0 - 100.

Υγρόμετρο Αλλυάρ

Ο τύπος αυτού του υγρομέτρου βασίζεται στον προσδιορισμό της θερμοκρασίας κατά την οποία εμφανίζεται σε κάποια αποψυχόμενη επιφάνεια δρόσος που προέρχεται από την υγρασία του αέρος. Η θερμοκρασία αυτή που ονομάζεται «σημείο δρόσου» σχετίζεται άμεσα με την υγρομετρική κατάσταση του αέρα. Το υγρόμετρο Αλλυάρ αποτελείται από ορθογώνιο μεταλλικό δοχείο που περιέχει αιθέρα. Ο αιθέρας εξατμιζόμενος δια πρόσφυσης ρεύματος αέρος, προκαλεί απόψυξη των τοιχωμάτων του δοχείου και εμφάνιση στην εξωτερική του επιφάνεια σταγονίδια δρόσου. Η αναλογία αυτών προσδιορίζει την υφιστάμενη υγρασία.

Ψυχρόμετρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Το Ψυχρόμετρο είναι ένα μετεωρολογικό όργανο εδάφους, τύπου υγρόμετρου με το οποίο μετριέται η υγρασία ατμόσφαιρας.

Το ψυχρόμετρο θεωρείται γενικά ως το ακριβέστερο όργανο μετρήσεων στο είδος του. Το εφεύρε το 1825 ο Γερμανός R. Assman, εξ ου και το όνομά του «απορροφητικό ψυχρόμετρο Άσμαν». Αποτελείται από ένα ζεύγος υδραργυρικών θερμομέτρων όπου μόνο η κάτω άκρη του ενός, (δηλαδή το δοχείο του υδραργύρου του) σκεπάζεται από ύφασμα μουσελίνας που φέρει φυτίλι, η άκρη του οποίου καταλήγει βυθισμένη σε δοχείο με απεσταγμένο νερό. Έτσι το θερμόμετρο αυτό υγραίνεται συνεχώς σε αντίθεση με το άλλο του ζεύγους, που παραμένει ξηρό.

Όταν η ατμόσφαιρα είναι υγρή δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ των δύο θερμομέτρων του ψυχρόμετρου. Αν όμως είναι ξηρή τότε η εξάτμιση στο υγρό θερμόμετρο είναι μεγάλη με συνέπεια η θερμοκρασία μεταξύ υγρού και ξηρού θερμομέτρου να παρουσιάζει μεγαλύτερη διαφορά. Η διαφορά αυτή της θερμοκρασίας μεταξύ των δύο θερμομέτρων και η ενδεικτική θερμοκρασία του υγρού θερμομέτρου μας δίνουν την τιμή της σχετικής υγρασίας έτοιμη από σχετικούς πίνακες που ονομάζονται πίνακες σχετικής υγρασίας.

Η γνώση της σχετικής υγρασίας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι είναι εκείνη που πληροφορεί για τα υδάτινα ή ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα καθώς και για τις συνθήκες πάγου που κρίνονται επικίνδυνες στις αερομεταφορές.


Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Μαθημα μετεωρολογιας Νο4...

Άνεμος


Γενικά

Η όποια αισθητή «οριζόντια κίνηση» του αέρα ονομάζεται άνεμος.
Η όποια αισθητή «κατακόρυφη κίνηση» του αέρα ονομάζεται ρεύμα, και αν μεν είναι από κάτω προς τα επάνω λέγεται ανοδικό, καθοδικό.

Αίτια ανέμου

Πρωταρχική γενεσιουργός αιτία του ανέμου είναι η διαφορά της θερμοκρασίας του αέρος που με τη σειρά της δημιουργεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις, διαφορές βαρομετρικής πίεσης μεταξύ παρακείμενων τόπων. Αν δύο συνεχόμενες περιοχές παρατηρηθεί να μην έχουν την αυτή θερμοκρασία τότε η ατμοσφαιρική πίεση της περισσότερο ψυχρής θα είναι μεγαλύτερη της άλλης (της θερμότερης), με αποτέλεσμα να κινηθεί αέρια μάζα από τη ψυχρότερη στη θερμότερη περιοχή.

[Επεξεργασία] Στοιχεία ανέμου

Στοιχεία ανέμου θεωρούνται η διεύθυνση και η ένταση ή ισχύς του. Και τα δύο αυτά στοιχεία μπορούν να προσδιοριστούν από τα ανεμομετρικά όργανα που είναι οι ανεμοδείκτες και τα ανεμόμετρα.

Διεύθυνση ανέμου

Η διεύθυνση του ανέμου χαρακτηρίζεται από το σημείο του ορίζοντα απ΄ όπου πνέει ο άνεμος και όχι προς τα που πνέει ο άνεμος. Εκφράζεται δε είτε σε μοίρες (αρχής γενομένης από τον γήινο μαγνητικό Βορρά), είτε με σύμβολα ανεμολογίου (ανεμορρόμβοι), είτε ονομαστικά (επίσημα ή γραικολεβαντίνικα όπως λέγονται τα κοινά).
Επίσης και με πολλά άλλα ονόματα χαρακτηρίζονται οι άνεμοι ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους, τον τόπο, την ένταση και την διεύθυνσή τους. Εκτός από τα τοπικά τους ονόματα, οι άνεμοι στην Ελλάδα φέρουν ανάλογα με την διεύθυνση προέλευσής τους δύο ονόματα: Ένα επίσημο και ένα κοινό. Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται τα ονόματα των κυρίων ανέμων (δηλαδή αυτών που πνέουν από κατεύθυνση πολλαπλάσια των 45 μοιρών) με Ελληνικό σύμβολο κατεύθυνσης, επίσημο όνομα, κοινό ή γραικολεβαντίνικο, διεθνές σύμβολο (ΔΣ) και όνομα διεθνές.


Διεύθυνση Επίσημο Κοινό Δ.Σ. Όνομα διεθνές
Β (000°) Βόρειος Τραμουντάνα, Βοριάς N North
ΒΑ (045°) Μέσης Γραίγος NE Northeast
Α (090°) Απηλιώτης Λεβάντες E East
ΝΑ (135°) Εύρος Σορόκος SE Southeast
Ν (180°) Νότιος Όστρια, Νοτιάς S South
ΝΔ (225°) Λιψ Γαρμπής SW Southwest
Δ (270°) Ζέφυρος Πουνέντες W West
ΒΔ (315°) Σκίρων Μαϊστρος NW Northwest

Εκτός από το σημείο του ορίζοντα οι άνεμοι παίρνουν ονόματα και από την κατεύθυνσή τους σε σχέση με την μορφολογία του συγκεκριμένου τόπου. Υπάρχουν πολλά άλλα ονόματα ανέμων όπως ο μπάτης (θαλάσσια αύρα), ο Βαρδάρης (τοπικός βόρειος - βορειοδυτικός άνεμος της κεντρικής Μακεδονίας κατά μήκος του Αξιού ποταμού, κ.ά.

Ένταση ανέμου

Η ένταση του ανέμου εκφράζεται είτε με την πίεση την οποία ασκεί στην επιφάνεια των διαφόρων σωμάτων, είτε με την ταχύτητα με την οποία αυτός κινείται. Στη Μετεωρολογία η ένταση του ανέμου εκφράζεται συνήθως με την ταχύτητά του οπότε δίδεται σε μέτρα ανά δευτρόλεπτο ή σε χιλιόμετρα ή μίλια ανά ώρα ή σε κόμβους.
Ανάλογα της έντασής του ο ένεμος χαρακτηρίζεται ως ασθενής: ασθενής, μέτριος, ισχυρός, σφοδρός, ορμητικός, θυελλώδης, καταιγίζων κ.λπ.

Επίσης ο άνεμος χαρακτηρίζεται και ως λείος ή ριπαίος, μεταβλητός ή σταθερός:

Λείος άνεμος: Χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε άνεμος στρωτός, δηλαδή χωρίς αυξομειώσεις έντασής του.
Ριπαίος άνεμος: Χαρακτηρίζεται εκείνος του οποίου η ένταση μεταβάλλεται κατά σύντομα χρονικά διαστήματα. Αν όμως η μεταβολή γίνεται κατά μακρά σχετικά διαλείματα τότε ονομάζεται μεταβλητός. Μεταβλητός όμως ονομάζεται και εκείνος που αλλάζει (μεταβάλλει) διεύθυνση, σε αντιδιαστολή με εκείνον που διατηρεί την διεύθυνσή του επί μακρό χρόνο και ονομάζεται σταθερός.

Στροφή - Αντιστροφή

Οι επιμέρους όροι "στροφή ανέμου" και "αντιστροφή ανέμου" χρησιμοποιούνται συνήθως στα Δελτία πρόγνωσης καιρού και ιδίως στα αγγλόφωνα.

Στροφή ανέμου (veering): σημαίνει ότι η αλλαγή διεύθυνσης του ανέμου γίνεται (μεταπίπτει) σύμφωνα με την φορά των δεικτών του ωρολογίου (ανάδρομος φορά).
Αντιστροφή ανέμου (backing): σημαίνει πως η μετάπτωση της διεύθυνσης του ανέμου γίνεται αντίθετα της φοράς των δεικτών του ωρολογίου (ορθή φορά).

[Επεξεργασία] Είδη ανέμων

Γενικά οι άνεμοι κατατάσσονται στις ακόλουθες κύριες κατηγορίες:

  1. Συνεχείς
  2. Περιοδικοί (ετήσιοι - ημερήσιοι)
  3. Αληγείς
  4. Ανταληγείς
  5. Αναβατικοί
  6. Καταβατικοί
  7. Εποχικοί
  8. Τοπικοί
  9. Επικρατούντες δυτικοί
  10. Επικρατούντες πολικοί (ανατολικοί)
  11. Άνεμοι ισοβαρικών συστημάτων
  12. Ριπαίοι
  13. Μυκώμενοι
  14. Θυελλώδεις ή Θύελλα και
  15. Λαιλαπώδεις ή Λαίλαπα

Ανεμομετρικά όργανα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ανεμομετρικά όργανα ονομάζονται τα όργανα εκείνα με τα οποία προσδιορίζεται και καταγράφεται η ταχύτητα και η διεύθυνση του πνέοντος ανέμου ή του φαινομένου ανέμου. Τέτοια όργανα είναι τα ανεμόμετρα και οι ανεμοδείκτες αντίστοιχα. Συνήθως τα όργανα αυτά συνδυάζονται σε ένα συγκρότημα. Έτσι πολλές φορές η αναφορά σε ανεμόμετρα εννοούνται συγχρόνως και οι ανεμοδείκτες. Υπάρχουν πολλοί τύποι ανεμομετρικών οργάνων, είτε άμεσης ανάγνωσης, είτε αυτογραφικά.

Η εγκατάσταση ανεμομετρικών οργάνων σε πλοία είναι περίσσότερο διαδεδομένη σε ερευνητικά, επιβατηγά, κρουαζιερόπλοια, σε όλα σχεδόν τα πολεμικά γραμμής και βεβαίως σε όλους τους μετεωρολογικούς σταθμούς και πλωτούς ομοίως σταθμούς, τα λεγόμενα «πλοία καιρού».

Συνηθέστερος τρόπος προσδιορισμού των στοιχείων του ανέμου ειδικά στα πλοία είναι με προσωπική εκτίμηση, που λόγω εμπειρίας σχεδόν δεν διαφέρει των πραγματικών. Για την καλλίτερη όμως και ασφαλέστερη εκτίμηση του αληθούς όμως ανέμου χρησιμοποιείται ευρύτατα η κλίμακα Μποφόρ. Για τον προσδιορισμό δε της διεύθυνσης (κατεύθυνσης) του ανέμου αυτού στη θάλασσα λαμβάνεται πάντα υπόψη η διεύθυνση των υφισταμένων κυμάτων. Ο άνεμος πνέει σχεδόν πάντα κάθετα προς τη γραμμή των κυμάτων με κατεύθυνση αυτή των κυμάτων.

Τα ανεμομετρικά όργανα ανήκουν στη γενικότερη κατηγορία των μετεωρολογικών οργάνων.

Ατμοσφαιρική πίεση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ορισμός

Ατμοσφαιρική πίεση ή «Βαρομετρική πίεση» ονομάζεται η πίεση που ασκεί η ατμόσφαιρα, με το βάρος της, στην επιφάνεια της Γης.

Στην επιφάνεια της Γης η ατμοσφαιρική πίεση ισούται, κατά μέσον όρο με το βάρος στήλης ύδατος ύψους 11 μ.(m) περίπου, ή με το βάρος στήλης υδραργύρου ύψους 760 χιλ. (mm).

Η ατμοσφαιρική πίεση που υφίσταται το σώμα του ανθρώπου αντισταθμίζεται από τον αέρα και τα λοιπά ρευστά που κυκλοφορούν εντός του οργανισμού του.

Μεταβολές

Η ατμοσφαιρική ή βαρομετρική πίεση μεταβάλλεται «οριζόντια» και «κατακόρυφα» τόσο από τόπου εις τόπο, όσο και από χρόνου εις χρόνο παρατήρησης.
Οι «οριζόντιες μεταβολές» είναι πολύ μικρότερες των «κατακόρυφων μεταβολών» πλην όμως έχουν εξαιρετική σημασία στη δημιουργία των καιρικών φαινομένων, όπως π.χ. οι άνεμοι, είναι αποτέλεσμα αυτών των μεταβολών.

Ημερήσια μεταβολή Εκτός των παραπάνω οριζοντίων και κατακόρυφων μεταβολών παρατηρείται κατά τη διάρκεια του 24ώρου (24h), υπό ομαλή βεβαίως καιρική κατάσταση και η «ημερήσια μεταβολή» κατά την οποία η ατμοσφαιρική πίεση παρουσιάζει «διπλή κύμανση» με μέγιστη τιμή κατά τις ώρες 10.00 και 22.00, και ελάχιστη κατά τις ώρες 04.00 και 16.00. Το κύριο εύρος (διαφορά) αυτών είναι μικρό, 3,0 mm Hg στον Ισημερινό και 1,5 mm Hg στις εύκρατες περιοχές.
Δηλαδή αυξανομένου του γεωγραφικού πλάτους, αυτή ελαττώνεται.

Η σημασία της ημερήσιας βαρομετρικής μεταβολής στα τροπικά πλάτη είναι μεγάλη. Η δε διαταραχή στη πορεία της ημερήσιας μεταβολής της ατμοσφαιρικής πίεσης αποτελεί για τους ναυτικούς τη πρώτη ένδειξη προσέγγισης τροπικού κυκλώνα.

Σημείωση:

  • Η «ημερήσια μεταβολή» της ατμοσφαιρικής πίεσης παρακολουθείται από το διάγραμμα του αυτογραφικού βαρόμετρουΒαρογράφου.
  • Το φαινόμενο της «ημερήσιας μεταβολής» της ατμοσφαιρικής πίεσης ονομάζεται βαρομετρική παλίρροια
  • Στη πράξη χρησιμοποιείται περισσότερο, αντί του όρου ατμοσφαιρική πίεση, ο όρος βαρομετρική ως επίθετο επειδή περιέχει την έννοια της πίεσης.


Βαρόμετρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Μεταλλικό βαρόμετρο πλοίου.

To βαρόμετρο είναι ειδικό όργανο μέτρησης της ατμοσφαιρικής πίεσης (ή βαρομετρικής πίεσης). Τα βαρόμετρα διακρίνονται σε υδραργυρικά, μεταλλικά, αυτογραφικά (βαρογράφος). Κυριότερα είδη αυτών είναι τα:

Η βαρομετρική πίεση αποτελεί ίσως το σημαντικότερο μετεωρολογικό στοιχείο απ΄ όλα εκείνα που περιλαμβάνονται στη μετεωρολογική παρατήρηση και μάλιστα αυτό που μπορεί και να μετρηθεί ακριβέστερα. Συνεπώς τα οργανα αυτά πρέπει να είναι όργανα ακριβείας.

Για το λόγο αυτό και προς διευκόλυνση του ελέγχου των βαρομετρικών ενδείξεων υφίσταται στις κεντρικές Μετεωρολογικές Υπηρεσίες ή σε μετεωρολογικά κλιμάκια πρότυπα βαρόμετρα. Περί αυτών μπορούν οι ναυτιλλόμενοι να ζητήσουν πληροφορίες από τις κατά τόπους Λιμενικές Αρχές ή απ΄ ευθείας από την Κεντρική ή Εθνκή Μετεωρολογική Υπηρεσία. Ο τακτικός έλεγχος των βαρομέτρων των πλοίων συνίσταται σε σύγκριση των ενδείξεων αυτών με την ταυτόχρονη ένδειξη των προτύπων. Η ταυτόχρονη αυτή ανάγνωση γίνεται εφόσον η βαρομετρική πίεση δεν παρουσιάζει ταχεία μεταβολή αφενός, και αφετέρου εφόσον το βαρόμετρο του πλοίου δεν παρουσιάζει το φαινόμενο ταλάντωσης που προκαλείται από την άντληση του υδραργύρου.

Σε λιμένες που παρατηρούνται μεγάλες ανυψώσεις και πτώσεις της επιφάνειας της θάλασσας, λόγω παλίρροιας οι συγκρίσεις των ενδείξεων βαρομέτρων πλοίου και ξηράς θα πρέπει να γίνονται κατά το μέσον της παλίρροιας, διαφορετικά θα πρέπει να γίνεται διόρθωση , δια της διαφοράς της ΜΣΘ (μέσης στάθμης της θάλασσας) και του ύψους της πλήμμης ή της ρηχίας κατά τη στιγμή της σύγκρισης. Η διαφορά αυτή για την οποία και θα πρέπει να γίνει διόρθωση είναι της τάξεως των 0,3 mb/3 m..

  • Τι είναι το βροχόμετρο;
  • Βροχόμετρο είναι ένα όργανο με το οποίο μετράμε το ύψος της βροχόπτωσης. Υπάρχουν διάφοροι τύποι βροχόμετρου όπως το απλό βροχόμετρο, το δεκαπλασιαστικό βροχόμετρο και το βροχόμετρο με ζυγό.

  • Τι είναι το ύψος βροχόπτωσης;
  • Ο αυστηρός επιστημονικός όρος του ύψους βροχόπτωσης είναι ο όγκος του νερού της βροχής διαιρούμενος με την επιφάνεια του δοχείου συλλογής. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα μετράμε το ύψος της βροχόπτωσης σε χιλιοστά. Αυτός είναι ο πιο απλός τρόπος για τη μέτρησή του.

  • Πού πρέπει να τοποθετηθεί το βροχόμετρο έτσι ώστε να έχουμε σωστές μετρήσεις;
  • Το βροχόμετρο πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα ανοιχτό και υπερυψωμένο επίπεδο σε εξωτερικό χώρο. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε τη συγκέντρωση νερού από οροφές, δέντρα κ.λ.π. Επίσης, το επίπεδο να είναι οριζοντιωμένο έτσι ώστε να παίρνουμε σωστές μετρήσεις.

    Το βροχόμετρο είναι το όργανο με το οποίο μπορούμε να υπολογίζουμε τη μέση στάθμη βροχόπτωσης της περιοχής στην οποία έχει τοποθετηθεί.
    Για την κατασκευή του βροχόμετρου χρειάστηκαν ένα μεγάλο μεταλλικό χωνί, ένα μπουκάλι, ένας λαστιχένιος σωλήνας ο οποίος θα ένωνε το χωνί με το μπουκάλι, το οποίο θα χρησίμευε σαν μετρητής της βροχής και ένας ογκομετρικός σωλήνας για την βαθμολόγηση του μπουκαλιού.

    Φροντίσαμε η διατομή του γυάλινου μπουκαλιού να είναι μικρότερη από εκείνη του μεταλλικού χωνιού, έτσι ώστε το νερό που πέφτει διαμέσου του χωνιού να έχει μεγαλύτερη στάθμη στο μπουκάλι για ευκολότερες μετρήσεις.Υπολογίσαμε το εμβαδόν του χωνιού και βρήκαμε ότι ήταν 280 cm2. Αυτό σημαίνει ότι 1 cm βροχής αντιστοιχεί σε 280 cm3 νερό άρα το 1mm βροχής αντιστοιχεί σε 28 cm3 νερό στο μπουκάλι.

    Κατασκευή Βροχομέτρου - Φάση 2η
    Βασιζόμενοι σ ' αυτό γεμίζαμε τον ογκομετρικό σωλήνα με 28 cm3 νερό και στη συνέχεια το ρίχναμε στο μπουκάλι και σημαδεύαμε κάθε φορά τη στάθμη με μία κόκκινη κουκκίδα. Μετά από 10 κόκκινες κουκκίδες σημαδεύαμε ότι έχουμε φθάσει σε 10 mm νερό.

    Μαθημα μετεωρολογιας Νο3...

    Υετός


    Υετός γενικά ονομάζεται κάθε πτώση ή εναπόθεση στο έδαφος προϊόντων του ύδατος (σε υγρή ή στερεά μορφή, επιμερισμένη) τα οποία προέρχονται από συμπύκνωση των υδρατμών της ατμόσφαιρας. Κυριότερες μορφές του «υετού» είναι: η βροχή, το Χιονόνερο ή Χιονόβροχο ή Χιονόλυτο, οι Ψεκάδες, το Χαλάζι, το Χιόνι, οι Χιονόκοκκοι, οι Παγοβελόνες, οι Παγόκοκκοι και ο Υαλοπάγος που δημιουργείται όμως στο έδαφος. Οι παραπάνω μορφές ονομάζονται και υδατώδη μετεωρολογικά κατακρημνίσματα, ή ατμοσφαιρικά υδατώδη κατακρημνίσματα, ή απλά κατακρημνίσματα, όταν αναφέρονται στη μετεωρολογία, καθώς ακόμη και υδρομετέωρα.


    Η ποσότητα του ύδατος που πέφτει στο έδαφος υπό οποιαδήποτε μορφή του υετού μετριέται με ειδικό όργανο που λέγεται βροχόμετρο το οποίο και εκφράζει το ύψος που θα αποκτούσε το ύδωρ εάν αυτό δεν εξατμιζόταν ή δεν το απορροφούσε το έδαφος ή δεν διέρρεε στη θάλασσα. Άλλο ένα όργανο εκτός του βροχόμετρου είναι και το αυτογραφικό όργανο ο βροχογράφος.

    Εκ των παραπάνω γίνεται σαφές ότι η ομίχλη, η πάχνη και η δρόσος δεν ανήκουν στις μορφές του υετού.

    Τις μορφές του υετού, δηλαδή τα υδρομετέωρα, εξετάζει η Μετεωρολογία, τη δε όσο το δυνατόν ανώδυνη αντιμετώπισή τους: οι γνώσεις, οι εμπειρίες και οι τεχνικές που ακολουθούνται ανάλογα, τόσο κατά τον τόπο που προσβάλουν (ξηρά, θάλασσα ή αέρα), όσο και κατά επιστήμη, τέχνη ή επαγγελματική - αθλητική δραστηριότητα.

    Ετυμολογικά ο υετός παράγεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ὕω, και σημαίνει βροχή, όμβρος. Παράγωγα: υετός, υέτιος –α –ο καθώς επίσης και υεώτατος. Σημειώνεται όμως ότι τόσο το ρήμα ὕω όσο και το παράγωγό του ὑετός συναντώνται στα ομηρικά έπη και δηλώνουν αποκλειστικά τη "βροχή", συγκεκριμένα τη "νεροποντή" ή την "καταιγίδα" (διαφέροντας έτσι από τον όρο ὄμβρος "βροχή"). Συνήθως χρησιμοποιείτο το γ΄ ενικό πρόσωπο ὕει, το οποίο κατά την ελληνιστική εποχή οδηγήθηκε σε ιωτακισμό με συνέπεια την εξαφάνισή του από τον προφορικό λόγο (είχε μεταβληθεί σε δυσπρόφερτο τύπο [íi]).

    Χαλάζι


    Το χαλάζι είναι μια μορφή υετού, που εμφανίζεται όταν η υγρασία της ατμόσφαιρας συμπυκνώνεται πάνω σε σκόνη ή άλλα κέντρα συμπύκνωσης, όπως μπορεί να είναι μικρά έντομα ή κρύσταλλοι πάγου, ενώ η θερμοκρασία είναι κάτω από τους 0° Κελσίου. Οι μικροί πυρήνες των κόκκων που σχηματίζονται κατ' αυτό τον τρόπο μεγαλώνουν γρήγορα, καθώς η τάση των κορεσμένων ατμών πάνω από τον πάγο είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη πάνω από νερό. Οι κόκκοι μπορούν να μεγαλώσουν κι άλλο, καθώς η λανθάνουσα θερμότητα που απελευθερώνεται από τη στερεοποίηση του νερού λιώνει το εξωτερικό περίβλημα, κάτι που επιτρέπει τη συνένωση κόκκων μεταξύ τους. Όταν ο χαλαζόκοκκος γίνει αρκετά βαρύς ώστε να μην παρασύρεται απ' τον άνεμο, πέφτει προς το έδαφος. Οι κόκκοι του χαλαζιού μπορεί να έχουν μέγεθος από μερικά χιλιοστά μέχρι μερικά εκατοστά.

    Το χαλάζι προκαλεί εκτεταμένες καταστροφές σε καλλιέργειες, ενώ έχουν αναφερθεί και αρκετοί θάνατοι ανθρώπων που εκτέθηκαν σε πολύ έντονη χαλαζόπτωση.


    Χιόνι

    Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

    Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
    Wesselburen Dithmarschen, Ιανουάριος 2004

    Ένα είδος υετού που αποτελείται κατά 100% από παγοκρυστάλλους σε μορφή χιονονιφάδων.

    Το χιόνι (καθαρεύουσα η χιών) δημιουργείται μεταξύ, κάτω, ή πάνω από τα στρώματα των νεφών, ανάλογα του πλάτους και της θερμοκρασίας των νεφών, από τη συμπύκνωση των υδρατμών σε θερμοκρασία κατώτερη του σημείου πήξεως αλλά με πολύ βραδύ ρυθμό. Έτσι το χιόνι αποτελείται από κρυστάλλους πάγου, που ενωμένοι μεταξύ τους χαλαρά σχηματίζουν τις λευκές και ελαφρές χιονονιφάδες.

    Μεγάλες ποσότητες σχηματίζονται στα ψηλά νέφη σε όλα τα πλάτη της Γης. Αν και είναι κοινότατο στους πόλους εν τούτοις σχηματίζεται περισσότερο στις βόρειες εύκρατες ζώνες επειδή ο αέρας περιέχει περισσότερη υγρασία. Στα πολικά όρη, οροπέδια αλλά και στα ψηλότερα όρη πέφτει σε μεγάλη ποσότητα, έκταση και βάθος ώστε η πίεση των τελευταίων στρώσεων το μετατρέπει σε πάγο, σχηματίζοντας έτσι τους παγετώνες που στις πολικές περιοχές καλύπτουν χιλιάδες τετραγωνικά μίλια.

    Για πολλούς τοπογραφικούς και μετεωρολογικούς λόγους οι χιονοπτώσεις ποικίλλουν σημαντικά στις κορυφές των βουνών ακόμα και αν είναι στον ίδιο παράλληλο. Τα όρια του «διαρκούς χιονιού», στις κορυφές, είναι από 300μ. υψόμετρο σε γεωγραφικό πλάτος 70°, 1.500μ. σε 60°, 2.100μ σε 50°, 3.000μ σε 40°, 3.900μ. σε 30°, 4.500 σε 20° και 5.100μ. στον Ισημερινό.

    Χιονονιφάδες, Wilson Bentley, 1902

    Τα κρυσταλλικά συσσωματώματα των νιφάδων του χιονιού είναι κατά το πλείστον διαφανή με στιλπνές έδρες που αντανακλούν το φως και παρουσιάζουν λευκή μάζα. Το μέγεθος των κρυστάλλων τους είναι 0.25 - 13 χιλιοστά (mm) και πέφτουν μεμονωμένα ή ενωμένοι σε νιφάδες που σχηματίζονται συνήθως σε ήρεμη χιονόπτωση με θερμοκρασία εδάφους Ο° C ή χαμηλότερη. Τα λίαν ψυχρά νέφη σχεδόν πάντα είναι ξερά σε αντίθεση με τα θερμότερα νέφη (τα χαμηλότερα) που περιέχουν περισσότερη υγρασία και έχουν την τάση να παρασκευάζουν τους μεγαλύτερους, ταχέως αυξανόμενους και διακλαδιζόμενους κρυστάλλους.

    Γενικά τα σχήματα των κρυστάλλων του χιονιού ανήκουν στον εξαγωνικό σύστημα με επικράτηση των αστεροειδών μορφών με έξι ακτίνες. Η ομορφιά και ο πλούτος τους έλκυσε τη προσοχή και το θαυμασμό των μελετητών του χιονιού από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα και αποδεδειγμένα θεωρείται ότι υπερτερούν σε τελειότητα και ποικιλία των κρυστάλλων οποιουδήποτε ορυκτού είδους.

    Από το χιόνι πολλές οι ωφέλειες αλλά και οι καταστροφές. Διατηρεί τη θερμότητα του εδάφους και προστατεύει τη βλάστηση, από τη τήξη του παρέχει άφθονο νερό που τροφοδοτεί ποτάμια και χείμαρρους. Στις πολικές περιοχές και στις κορυφές προσφέρεται θαυμάσια στην επικοινωνία και μεταφορά ειδών με έλκηθρα. Συνθλιβόμενο και μετατρεπόμενο σε πάγο συντελεί τα μέγιστα στη διάβρωση του εδάφους μετατρέποντας τους βράχους σε χώμα και διανοίγοντας ρυάκια και όχθες ποταμών. Αλλά και η γρήγορη τήξη του δημιουργεί επικίνδυνες πλημμύρες, η άφθονη πτώση του φράζει δρόμους και διακόπτει συγκοινωνίες, εκ του βάρους του δημιουργεί θραύση δένδρων και δικτύων, ενώ ακόμη σε πλαγιές εκ του βάρους του δημιουργεί χιονοστιβάδες που κατερχόμενες προξενούν καταστροφές.

    Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων στη γεωργία το χιόνι είναι ωφέλιμο. Καταστρέφει παράσιτα, τα ποώδη φυτά δεν βλάπτονται και γενικά τα χειμερινά σιτηρά και τα κτηνοτροφικά ψυχανθή καλυπτόμενα από το χιόνι προστατεύονται από τους παγερούς ανέμους. Δημιουργεί βραδεία απορρόφηση και αποθήκευση από τη τήξη ύδατος, όπου και χαρακτηριστική η εμπειρία στις ελαιοκομικές περιφέρειες ότι μετά βαρύ χειμώνα με άφθονες χιονοπτώσεις είναι πλούσια η σοδειά.

    Τέλος, δεν θα πρέπει να λησμονείται και η μεγάλη προσφορά του στον αθλητισμό, στα χιονοδρομικά κέντρα και στον τουρισμό.

    Βροχή

    Η Βροχή (rain) ανήκει στα "υδατώδη μετεωρολογικά κατακρημνίσματα" ή υδρομετέωρα όπως ονομάζονται τα διάφορα φαινόμενα του υετού του οποίου άλλα επίσης είδη είναι το χιονόνερο, το χιόνι, το χαλάζι, κ.λπ.

    Η βροχή μπορεί να μη μας αρέσει όταν χαλάει κάποια εκδρομή μας ή γινόμαστε πολλές φορές μούσκεμα. Όμως η ποικιλία της ζωής, η καλή καρποφορία της Γης εξαρτώνται από την ποσότητα του νερού που θα πέσει στη Γη. Το νερό της βροχής δεν είναι απόλυτα καθαρό, ιδίως στις βιομηχανικές περιοχές. Επειδή το νερό έχει πολλές διαλυτικές ιδιότητες, διαλύει ακόμη και τα αέρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα έχει ως συνέπεια να παρουσιάζει γεύση όξινη, εξ ου και "όξινη βροχή". Επίσης καθώς πέφτει παρασύρει και άλλες ουσίες που δεν διαλύονται στο νερό ή δεν πρόλαβε να διαλύσει. Έτσι η βροχή κατά την πτώση της παρασύρει κονιορτό, καπνιές καθώς και άλλα συστατικά που μολύνουν την ατμόσφαιρα. Και αυτό γίνεται αντιληπτό από τα λασπώδη κατάλοιπα με τα οποία λερώνονται αντικείμενα, αυτοκίνητα κ.λπ. όταν βρίσκονται σε ακάλυπτους χώρους.
    Μερικές φορές η βροχή είναι κοκκινωπή. Τέτοια βροχή παρατηρείται και στη Χώρα μας όπως και σ΄ άλλες Μεσογειακές Χώρες, γνωστές και ως "αιματοειδείς βροχές". Αυτές οφείλονται σε ανέμους νοτίων διευθύνσεων, που μεταφέρουν από την Β. Αφρική πολύ λεπτή κοκκινωπή άμμο, που όμως η βροχή την παρασύρει κατά την πτώση της.

    Η βροχή σχηματίζεται όταν τα μόρια των υδρατμών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα και δημιουργούν τα νέφη ή σύννεφα τα οποία με την σειρά τους συμπυκνώνονται πάνω σε ένα κέντρο συμπύκνωσης, συνήθως έναν κόκκο σκόνης, αρχίζοντας έτσι να σχηματίζουν σταγόνες. Όταν η μάζα της σταγόνας ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο όριο, έλκεται λόγω βαρύτητας και πέφτει στη γη. Μερικές φορές, η βροχή δεν φθάνει στο έδαφος όταν ο αέρας ανάμεσα στα σύννεφα και στο έδαφος είναι πολύ ξηρός.
    Η διάμετρος των σταγονιδίων της βροχής που φθάνουν μέχρι την επιφάνεια της Γης κυμαίνεται από 0,05-0,06 εκ. Όταν βεβαίως έλθουν σε επαφή με ψυχρή επιφάνεια μπορεί και να παγώσουν.

    Η πτώση βροχής από τα σύννεφα ονομάζεται βροχόπτωση. Η ένταση της βροχόπτωσης μετριέται με βάση τα χιλιοστά βροχής που πέφτουν ανά ώρα και μετριέται με ειδικό όργανο, το βροχόμετρο. Οι Μετεωρολόγοι ανάλογα με την ένταση της βροχόπτωσης την διακρίνουν στις ακόλουθες κατηγορίες ανάλογα με το παρατηρούμενο ύψος βροχής:

    - Ασθενής: <>
    - Μέτρια: 2-6 mm/h.
    - Ισχυρή: >6 mm/h. Επίσης και όταν το ύψος της βροχής σε μισή ώρα είναι μεγαλύτερο των 4 mm. Η βροχή αυτή είναι απότομη με μεγάλες σταγόνες και πολλές φορές συνοδεύεται και από χαλάζι.

    Επίσης ανάλογα με τον τρόπο σχηματισμού των βροχοπτώσεων οι βροχές διακρίνονται σε:

    Βροχές κατακόρυφης μεταφοράς: Ο τύπος αυτός της βροχής προέρχεται από σύννεφα ανοδικών ρευμάτων δηλαδή από σωρείτες και σωρειτομελανίες. Οι Χώρες που βρίσκονται μακριά από τον Ισημερινό έχουν βροχές αυτού του τύπου, κυρίως το Καλοκαίρι.
    Βροχές του Ανάγλυφου ή Ορογραφικές βροχές: Οι βροχές αυτού του τύπου παρατηρούνται κυρίως στις βουνοπλαγιές που έχουν προσανατολισμό προς τις ακτές. Ο αέρας που πνέει πάνω από τις θάλασσες και του Ωκεανούς είναι πλούσιος σε υδρατμούς. Όταν φθάσει στη ξηρά έχει να υπερπηδήσει τις εξάρσεις (βουνά) που θα συναντήσει. Καθώς ανυψώνεται λοιπόν πάνω στις βουνοπλαγιές ψύχεται, οι υδρατμοί συμπυκνώνονται και τους εγκαταλείπει ως βροχή. Έτσι στη συνέχεια όταν ο αέρας κατέρχεται από την άλλη πλευρά τις βουνοπλαγιές είναι σχεδόν χωρίς υδρατμούς. Γι΄ αυτό και οι βουνοπλαγιές που έχουν προσανατολισμό αντίθετα των ακτών έχουν γενικά κλίμα ξηρό.
    Μετωπικές βροχές ή Βροχές μετώπου: Στις περισσότερες περιοχές της Υδρογείου ο σπουδαιότερος τύπος βροχοπτώσεων είναι οι "Μετωπικές βροχές". Καλύπτουν πολλές εκατοντάδες χιλιομέτρων μόνο σε μία ημέρα. Δημιουργούνται όταν οι άνεμοι μεταφέρουν θερμότητα από τις τροπικές περιοχές προς τους Πόλους και στα μέσα γεωγραφικά πλάτη. Ενώ άλλοι άνεμοι αντιθέτων διευθύνσεων από τις αρκτικές περιοχές πνέουν προς τον Ισημερινό. Στην περιοχή που συναντώνται σχηματίζουν μέτωπο. Επίσης σχηματίζεται ύφεση καθώς ο θερμός αέρας ανέρχεται πάνω από τον ψυχρό. Αυτή η ύφεση δημιουργεί συχνά σταθερή βροχή σε περιοχές μεγάλης έκτασης.
    Όξινη βροχή (acid rain): χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε βροχόπτωση που περιέχει ρύπους, όπως διαλύματα θειούχων ενώσεων που επιδρούν δυσμενώς στα φυτά και στα ζώα. Οι ρυπογόνες αυτές ουσίες που μολύνουν την ατμόσφαιρα είναι προϊόντα καύσης ορυκτών υλών όπως το πετρέλαιο και οι γαιάνθρακες.


    • Τα "καταιγιδοφόρα νέφη" δίνουν ισχυρή βροχή που φθάνει τα 15 mm/h ή και περισσότερο.
    • Κάποτε σε νησί του Ινδικού Ωκεανού σημειώθηκε βροχή ύψους 1870 mm σε ένα μόνο 24h, δηλαδή περίπου 70 mm/h
    • Στις περισσότερες περιοχές της Γης οι βροχές είναι εποχιακές. Όμως στις υγρές περιοχές του Ισημερινού, χαρακτηριστική περιοχή του οποίου είναι το λεκανοπέδιο του Αμαζονίου, η βροχή πέφτει σύμφωνα με καθημερινό πρόγραμμα !
    • Σε ολόκληρη την Υδρόγειο κάθε λεπτό του 24ώρου βρέχει περίπου ένα δισεκατομμύριο τόνους νερό ως βροχή ή χαλάζι ή χιόνι. Δηλαδή παρατηρούμενες οι βροχές στο σύνολό τους επί καθημερινής βάσης πράγματι παρουσιάζουν εικόνα βιβλικών διαστάσεων, που όμως κατά τόπο δεν γίνεται αντιληπτή.

    Καταιγίδα

    Η Καταιγίδα (Thunderstorm) είναι ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που συνοδεύεται από αστραπές, κεραυνούς, μερικές φορές χαλάζι και πάντα με έντονη βροχόπτωση και ισχυρούς ανέμους. Σπανίως εμφανίζονται και ανεμοστρόβιλοι μαζί με τις καταιγίδες, αλλά μόνο σε ορισμένα σημεία στον κόσμο. Καταιγίδα λέγεται κάθε βίαιη ατμοσφαιρική διατάραξη (συνεπώς κακοκαιρία) που συνοδεύεται από ηλεκτρικές εκκενώσεις.

    Δημιουργία

    Προϋποθέσεις

    Για να δημιουργηθεί μια καταιγίδα πρέπει να εκπληρώνονται κάποιες προϋποθέσεις που είναι ακριβώς εκείνες του ασταθή και υγρού καιρού. Η πιο σημαντική από αυτές είναι να συμβεί μία μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο έδαφος και στην ανώτερη ατμόσφαιρα, δηλαδή η καθ΄ ύψος θερμοκρασία πρέπει να μειώνεται έντονα σταδιακά με ρυθμό τουλάχιστον 0,6 βαθμούς Κέλβιν ανά 100 μέτρα. Έτσι η αέρια μάζα που θερμαίνεται έχει ως συνέπεια να ανυψώνεται αφού είναι πιο ζεστή και επομένως πιο ελαφριά από ότι ο περιβάλλων αέρας της. Έτσι συνεχίζει να ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα. Ένας άλλος εξίσου σημαντικός παράγοντας για την δημιουργία μιας καταιγίδας είναι η ύπαρξη αυξημένης υγρασίας στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας,κοντά στο έδαφος. Και για να αρχίσει να ανεβαίνει η υγρή και θερμή αέρια μάζα χρειάζεται ένα "σπρώξιμο" προς τα πάνω. Αυτό το σπρώξιμο μπορεί να είναι η ηλιακή ενέργεια ή ένας λόφος.

    Σύννεφο Cumulonimbus

    Διαδικασία δημιουργίας

    Αφού όλες οι απαιτούμενες προυποθέσεις έχουν εκπληρωθεί,η αέρια μάζα με τους υφιστάμενους σ΄ αυτή υδρατμούς αρχίζει να ανυψώνεται. Όταν φτάσει σε ένα ορισμένο ύψος, στο σημείο δρόσου, τότε ψύχεται. Το υψόμετρο στο οποίο θα φτασει στο σημείο δρόσου,και επομένως να συμπυκνώνεται, εξαρτάται από την σχετική υγρασία. Έτσι δημιουργούνται τα σύννεφα κατακόρυφης ανάπτυξης που λέγονται σωρείτες (Cumulus). Αν το ανοδικό ρεύμα συνεχίσει να υπάρχει τα σύννεφα μεγαλώνουν και διογκώνονται κατακόρυφα, και όταν το ανώτερο μέρος του συννέφου έχει φτάσει σε τέτοιο υψόμετρο ώστε αρχίζει και παγώνει, τότε μιλάμε για σωρειτομελανίες (Cumulonimbus). Συνήθως το επίπεδο παγοποίησης αυτών των συννέφων είναι γύρω στα 10 χιλιόμετρα από την επιφάνεια του εδάφους, σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι και 12 χιλιόμετρα. Στις τροπικές περιοχές φτάνουν σε ύψος ακόμη και τα 18 χιλιόμετρα.

    Στην πραγματικότητα οι υδροσταγόνες στα νέφη αυτά κυριολεκτικά αναρπάζονται στροβιλιζόμενα προς τα πάνω από πολύ ισχυρά ανοδικά ρεύματα που επικρατούν σ΄ αυτά τα νέφη. Οι σταγόνες αυξάνουν μεν κατά μέγεθος αλλά όχι απεριόριστα. Όταν αυτές αποκτήσουν ένα ορισμένο μέγεθος (διάμετρο περίπου 5-6 mm) λόγω της αντίστασης του αέρα διασπώνται σε μικρότερες. Κατά την διάσπασή τους απελευθερώνονται ηλεκτρικά φορτία θετικά και αρνητικά, που όμως κατανέμονται χωριστά στα διάφορα μέρη του νέφους μεταξύ της βάσης του και της κορυφής του. Όταν το δυναμικό μεταξύ των θετικών και αρνητικών φορτίων αυξηθεί αρκετά επέρχεται εκκένωση υπό μορφή ηλεκτρικού σπινθήρα. Η εκκένωση αυτή μπορεί να γίνει μεταξύ του νέφους και της Γης, ή μεταξύ δύο νεφών ή ακόμη και μεταξύ επιμέρους τμημάτων του ίδιου του νέφους.

    • Αστραπή ονομάζεται η λάμψη της ηλεκτρικής αυτής εκκένωσης.
    • Βροντή ονομάζεται ο κρότος που συνοδεύει αυτή την εκκένωση.
    • Κεραυνός ή αστροπελέκι (κατά δημώδη έκφραση) ονομάζεται ιδιαίτερα η εκκένωση που συμβαίνει μεταξύ νέφους και επιφάνειας Γης (στη ξηρά ή στη θάλασσα). Άν το καταιγιδοφόρο νέφος βρίσκεται πολύ μακριά πιθανώς η βροντή να μην ακουσθεί.

    Ηλεκτρικές καταιγίδες

    Από παρατηρήσεις έχει γίνει γνωστό πως οι καταιγίδες που συνοδεύονται από "αστραπόβροντα και κεραυνούς" όπως δημωδώς χαρακτηρίζει ο ελληνικός λαός τις ηλεκτρικές καταιγίδες, σχετίζονται με την παρουσία σωρειτομελανιών που χαρακτηρίζονται από τις κρυσταλλικές κορυφές τους και τα ισχυρά ανοδικά ρεύματα που συμβαίνουν σ΄ αυτά. Τα νέφη λοιπόν αυτά στα ανώτερα μέρη τους φέρουν θετικά ηλεκτρικά φορτία ενώ στα κατώτερα αρνητικά φορτία με εξαίρεση μια λεπτή στοιβάδα κοντά στη βάση τους που είναι φορτισμένη θετικά. Η κατανομή αυτή του ηλεκτρικού φορτίου στα κατώτερα τμήματα του νέφους φορτίζει "εξ επαγωγής" θετικά το έδαφος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το νέφος. Παρότι σε μικρή κάτω του νέφους περιοχή η επιφάνεια της Γης φέρει αρνητικό φορτίο.

    Έτσι η πρώτη ηλεκτρική εκκένωση συμβαίνει περίπου στα πρώτα 10 μέχρι 20 λεπτά της ώρας από την στιγμή που θα εντοπιστούν οι πρώτες βροχοσταγόνες από το ραντάρ.

    Η προέλευση αλλά και η κατανομή του ηλεκτρικού φορτίου μέσα στα καταιγιδοφόρα νέφη προκάλεσαν αδιάκοπες συζητήσεις από την εποχή που ο Αμερικανός Βενιαμίν Φραγκλίνος, διατρέχοντας ο ίδιος κινδύνους, πρώτος απέδειξε στη 10ετία του 1730 πως ο κεραυνός στην πραγματικότητα είναι ηλεκτρική εκκένωση και όχι κάποια καιόμενη βολίδα. Έτσι ερμνηνεύτηκε πως διασπόμενες οι υδροσταγόνες φέρουν θετικό φορτίο που μεταφέρουν προς τα κάτω. Από την άλλη πάλι οι λεπτές ψεκάδες που προέχονται αποσπώμενες από τις επιφάνειες των υδροσταγόνων μεταφέρουν το αρνητικό τους φορτίο προς τα άνω. Αλλά και πάλι η θεωρία αυτή δεν εξήγησε το πολύ μεγαλύτερο πρότυπο της θετικά φορτισμένης οροφής και των αρνητικά φορτισμένων βάσεων. Πιθανώς όμως το θέμα να έχει να κάνει με την παγοποίηση των κορυφών των νεφών αυτών.
    Μια σημαντική επίσης φάση στο φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί όταν οι υπέρτηκτες υδροσταγόνες παγώνουν. Οπότε και οι πυρήνες πήξης φορτίζονται αρνητικά ενώ οι μικροσκοπικές σχίζες τους που αποσπώνται από τους παγοκρυστάλλους και κινούνται προς τα πάνω φορτίζονται θετικά.

    • Ωστόσο τα ηλεκτικά φαινόμενα όπως και άλλα που συμβαίνουν μέσα στα καταιγιδοφόρα νέφη δεν είναι μέχρι σήμερα απόλυτα γνωστά.

    Παρατηρήσεις

    • Λόγω της δημιουργίας των καταιγίδων στους σωρειτομελανίες εκ του μεγάλου ύψους τους και της δημιουργίας έτσι μεγαλύτερου δυναμικού των φορτίων τους, χαρακτηρίζονται επίσης και καταιγιδοφόρα νέφη, παραλληλίζονται δε ως προς την Φυσική με πολύ ισχυρές ηλεκτροπαραγωγές μηχανές.
    • Στις καταιγίδες οφείλονται τα περισσότερα παράσιτα στις ραδιοτηλεπικοινωνίες.

    Ναυτιλία

    Ειδικά οι ναυτιλλόμενοι θα πρέπει να έχουν ιδιαίτερα υπ΄ όψη τους πως όταν παρουσιασθεί καταιγίδα κοντά στο πλοίο τους, και μάλιστα κατά τον απόπλου ή κατάπλου ή διέλευση στενών κ.λπ. είναι δυνατόν ο άνεμος ν΄ αυξηθεί απότομα για μερικά λεπτά και ν΄ αλλάξει στη συνέχεια διεύθυνση επίσης απότομα, όπως ακριβώς συμβαίνει στη λαίλαπα.

    Τεχνητή βροχή


    Με τον όρο τεχνητή βροχή χαρακτηρίζεται περισσότερο η μέθοδος δημιουργίας βροχόπτωσης μη φυσικής, δηλαδή μη εκδηλούμενης από μόνη της, παρά αυτό τούτο το αποτέλεσμα.

    Η ανακάλυψη της αναγκαιότητας και χρησιμότητας των πυρήνων συμπύκνωσης (παγοκρυστάλλων, αλάτων κ.λπ.) καθώς και του προσδιορισμού του πάχους των νεφών οδήγησε περί το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην επινόηση μεθόδου τεχνητής βροχής. Για τέτοιους σκοπούς επιλέγονται συνήθως ευμεγέθη νέφη, που ψεκάζονται είτε από αεροπλάνο, που υπερίπταται αυτών, είτε με ειδικά επίγεια μηχανήματα τύπου πυροβόλων, είτε μ΄ εκτόξευση ειδικών πυραύλων από το έδαφος, εφοδιασμένα με κατάλληλους πυρήνες συμπύκνωσης π.χ. διοξείδιο του άνθρακα, ο λεγόμενος "ξηρός πάγος", ή δια μορίων ιωδιούχου αργύρου.
    Αυτή η μέθοδος έχει αποδώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα μέχρι του σημείου να χρησιμοποιείται και σε εμπορική κλίμακα. Η, πολλές φορές όμως, αναστολή της μεθόδου αυτής είναι το υψηλό κόστος σε σχέση προς τη ποσότητα της βροχής που προκαλείται.

    Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι με την ίδια ακριβώς μέθοδο παρεμποδίζεται και η εξέλιξη των σωρειτομόρφων νεφών σε καταιγιδοφόρα νέφη προλαμβάνοντας έτσι τη πτώση χάλαζας. Επίσης με παρόμοιους βομβαρδισμούς από αεροπλάνου των τροπικών κυκλώνων επιτυγχάνεται η εξασθένησή τους σε ποσοστό που φθάνει από 20% μέχρι ακόμη και 40%.

    Σήμερα η τεχνητή βροχή περιλαμβάνεται και σε σχεδιασμούς πολεμικών δραστηριοτήτων. Επίσης με τον ίδιο όρο χαρακτηρίζεται και η απλή μέθοδος ποτίσματος κήπων και μεγάλων καλλιεργειών δια περιστρεφομένων ακροφυσίων υδροδικτύων.

    Ομίχλη


    Η Ομίχλη είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει στην ατμόσφαιρα, πολύ κοντά στην επιφάνεια του εδάφους ή της θάλασσας, που αποτελείται από πολύ μικρά υδροσταγονίδια προερχόμενα από την συμπήκνωση των υδρατμών της ατμόσφαιρας.

    Το να ισχυρισθεί κάποιος ότι έχει ταξιδέψει μέσα στα σύννεφα δεν προκαλεί εντύπωση ως σύνηθες φαινόμενο στην αεροπορία. Αλλά και ακόμα αν ισχυρισθεί κάποιος ότι έχει περπατήσει μέσα σε σύννεφα, δεν θα πρέπει ούτε αυτό να προκαλέσει ανησυχία πενυματικής κατάστασης του ισχυριζόμενου αφού οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βρεθεί μέσα σε ομίχλη. Συνεπώς η ομίχλη είναι νέφος που σχηματίζεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης. Σε παρατήρηση μιας βουνοκορφής πιθανώς αυτή να χάνεται μέσα σε νέφη, αν όμως ο παρατηρητής βρεθεί στη εν λόγω βουνοκορφή θα διαπιστώσει ότι βρίσκεται μέσα σε ομίχλη. Συνεπώς τα σύννεφα και η ομίχλη είναι ένα και το αυτό φαινόμενο και μόνο το ύψος από την επιφάνεια της Γης είναι αυτό που τα προσδιορίζει.

    Επειδή η ομίχλη σχηματίζεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης προκαλεί ελάττωση της ορατότητας δημιουργώντας προβλήματα στις συγκοινωνίες ξηράς, θάλασσας και αέρα και ιδιαίτερα στις απο-προσγειώσεις των αεροσκαφών. Για τον λόγο, αυτό και η ορατότητα, εξετάζεται παράλληλα με την ομίχλη, προσδιορίζοντας έτσι την κατηγορία της δεύτερης.

    Δημιουργία ομίχλης

    Ομιχλώδες τοπίο

    Η ομίχλη δεν είναι πλέον υδρατμοί αλλά λεπτότατα σταγονίδια νερού που βρίσκονται στον αέρα και που σχηματίσθηκαν πάνω στα αναρίθμητα σωματίδια που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Στο ερώτημα αφού το νερό είναι βαρύτερο του αέρα γιατί αυτά δεν πέφτουν όπως η βροχή αλλά αιωρούνται, η απάντηση είναι πως πράγματι αυτά πέφτουν, αλλά τα υδροσταγονίδια της ομίχλης είναι τόσο μικροσκοπικά και ελαφρά που η παραμικρή πνοή του ανέμου δεν τ΄ αφήνει στο μεγαλύτερο μέροας τους να πέσουν αλλά μένουν αιωρούμενα κοντά στην επιφάνεια της Γης, όσα δε πέφτουν, η πτώση τους είναι πολύ αργά τόσο που δεν γίνεται άμεσα αισθητή αυτή ως βροχή. Γίνεται όμως αντιληπτή από το αποτέλεσμα όπως τα ρούχα που υγραίνονται, η εκείνα που έχουν απλωθεί και δεν στεγνώνουν κ.λπ.

    Γενικά η ομίχλη σχηματίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

    1)Όταν υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πυρήνες συμπήκνωσης των υδρατμών δηλαδή μεγαλύτερος αριθμός σωματιδίων και
    2)Όταν ο αέρας είναι κορεσμένος από υδρατμούς (Σχετική υγρασία 100%).

    Διάκριση ομίχλης

    Η Ομίχλη διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες η πρώτη είναι ανάλογα με την ορατότητα που επιτρέπει και η δεύτερη ανάλογα του τρόπου σχηματισμού της.
    1η Κατηγορία ομίχλης

    Ομίχλη (fog): ορατότητα 0-1 χλμ.
    Αχλύς υγρή (mist): ορατότητα 1-2 χλμ.
    Αχλύς ξηρή (hase): ορατότητα > 2 χιλιομέτρων

    2η Κατηγορία ομίχλης

    Ομίχλη ακτινοβολίας
    Ομίχλη αναμίξεως
    Ομίχλη οριζόντιας μεταφοράς ή ομίχλη θαλάσσης
    Θαλάσσιος καπνός

    Ορισμοί

    Ομίχλη ακτινοβολίας: Έτσι ονομάζεται η ομίχλη εκείνη που οφείλεται στη ψύξη του αέρα λόγω επαφής του με την επιφάνεια του εδάφους όταν αυτή προηγουμένως έχει ψυχθεί πολύ περισσότερο λόγω της νυκτερινής ακτινοβολίας [σχετικά θερμοκρασία ατμόσφαιρας]. Η ομίχλη ακτινοβολίας είναι δυνατόν λόγω της φοράς του ανέμου να παρασυρθεί προς την θάλασσα και να δημιουργήσει έτσι προβλήματα ορατότητας στη ναυσιπλοΐα.

    Ευνοϊκοί παράγοντες σχηματισμού ομίχλης ακτινοβολίας είναι:
    α) Η μεγάλη σχετική υγρασία.
    β) Ο αίθριος ή ο λίγο νεφελώδης ουρανός και
    γ) Ο ασθενής άνεμος, δηλαδή έντασης 2-3 κόμβων.
    Οι παράγοντες αυτοί υφίστανται συνήθως σε κεντρικές περιοχές δημιουργίας αντικυκλώνων
    Διαλυτικοί παράγοντες της ομίχλης ακτινοβολίας είναι:
    α) Η ενίσχυση του υφιστάμενου ανέμου και
    β) Η άνοδος της θερμοκρασίας.

    Ομίχλη αναμίξεως: Είναι η ομίχλη εκείνη που σχηματίζεται στη περίπτωση κατά την οποία συναντώνται δύο αέριες μάζες διαφορετικής θερμοκρασίας και υγρασίας. Συνεπώς η ομίχλη αυτή σχηματίζεται μόνο όταν η προκύπτουσα αέρια μάζα από την ανάμιξη αυτή έχει θερμοκρασία μικρότερη από εκείνη που θα χρειαζόταν για να συγκρατήσει τους υπάρχοντες υδρατμού σε αόρατη κατάσταση (μορφή), χωρίς δηλαδή να συμπυκνωθούν. Ομίχλη ανάμιξης μπορεί να σχηματισθεί και κατά μήκος καιρικών μετώπων όπου συμβαίνουν τέτοιες αναμίξεις, όπου σ΄ αυτή την περίπτωση ονομάζεται ομίχλη μετωπική ή μετωπική ομίχλη. Σημειώνεται πως αυτή η ομίχλη παρατηρείται στη ψυχρή μάζα των μετώπων. Και αυτό διότι η μερικώς εξατμιζόμενη βροχή που πέφτει από τα νέφη κυρίως στη θερμή μετωπική επιφάνεια αυξάνει την σχετική υγρασία του κάτωθεν ψυχρού αέρα. Οι μετωπικές ομίχλες σχηματίζονται κυρίως στα εύκρατα γεωγραφικά πλάτη και σε ζώνη πλάτους όχι περισσότερο των 50 μιλίων.

    Ομίχλη οριζόντιας μεταφοράς ή ομίχλη θαλάσσης: Έτσι ονομάζεται η ομίχλη εκείνη που σχηματίζεται από την μεταφορά υγρού και σχετικά θερμού αέρα πάνω από ψυχρότερη επιφάνεια. Η περίπτωση αυτή είναι περισσότερο συνήθης στην επιφάνεια της θάλασσας γι΄ αυτό και ονομάζεται ομίχλη θαλάσσης. Απαραίτητος όμως όρος δημιουργίας της είναι η ψυχρή επιφάνεια ξηράς ή θάλασσας να είναι τόσο ψυχρή που να μπορεί να κατεβάσει την θερμοκρασία του υπερκείμενα διερχόμενου θερμού και υγρού αέρα κάτω από το σημείο δρόσου του.

    Ευνοϊκοί παράγοντες σχηματισμού ομίχλης οριζόντιας μεταφοράς είναι:
    α) Η εισβολή υγρού και σχετικά θερμού αέρα από την ξηρά στη ψυχρότερη θαλάσσια περιοχή.
    β) Η μεταφορά αέριας μάζας από θερμή θαλάσσια επιφάνεια σε άλλη ψυχρότερη, και
    γ) Η μεταφορά ψυχρής αέριας μάζας σε περιοχή θερμότερης θαλάσσιας επιφάνειας. Στη περίπτωση αυτή ενδεχομένως και να σχηματισθεί ο λεγόμενος θαλάσσιος καπνός.

    Γενικά η "θαλάσσια ομίχλη" είναι ιδιαίτερα συχνή πλησίον ψυχρών θαλάσσιων ρευμάτων όπως στο ρεύμα του Λαμπραντόρ ή του Όγια-Σίβο. Επίσης σχηματίζεται κατά μήκος των ακτών, στις οποίες οι επικρατούντες άνεμοι και άλλοι παράγοντες συντελούν στην ανατάραξη της επιφάνειας της θάλασσας έτσι ώστε ψυχρότερο νερό ν΄ ανέρχεται στην επιφάνειά της. Τέτοιο γεγονός συμβαίνει π.χ. κατά μήκος των ακτών της ΝΔ. Αφρικής και της Καλιφόρνιας.
    Η ομίχλη "οριζόντιας μεταφοράς" μπορεί να σχηματισθεί και σε μεγάλης έκτασης αέρια μάζα όταν λόγω κατανομής των βαρομετρικών πιέσεων (κατά συνέπεια και της φοράς των ανέμων) κινείται από χαμηλότερα (άρα θερμότερα) γεωγραφικά πλάτη σε υψηλότερα (άρα ψυχρότερα). Τότε ο αέρας αυτός μπορεί να κορεσθεί εύκολα καθώς φθάνει πάνω από θάλασσες εύκρατων πλατών. Τα 85 έως 90% των ομιχλών που απαντώνται σε ανοικτή θάλασσα είναι τύπου "οριζόντιας μεταφοράς".

    Διαλυτικοί παράγοντες της ομίχλης οριζόντιας μεταφοράς είναι:
    α) Η αύξηση της έντασης του ανέμου πέραν των 15-18 κόμβων (οπότε και η ομίχλη διαλύεται ή ανέρχεται και μετατρέπεται σε χαμηλό νέφος) και
    β) Η μεταβολή της διεύθυνσης του ανέμου. Αυτή επιφέρει αλλαγή στην αέρια μάζα όπως π.χ. σε διάβαση μετώπου.
    • Σημείωση: Ιδιαίτερα οι ναυτιλλόμενοι θα πρέπει να έχουν υπ΄ όψη τους ότι η θαλάσσια ομίχλη σχηματίζεται κατά κανόνα όταν θερμός αέρας κινείται σε περιοχή ψυχρότερης θαλάσσιας επιφάνειας. Ο καλύτερος λοιπόν τρόπος αποφυγής ή διαφυγής από αυτήν είναι το πλοίο να λάβει πορεία προς τα θερμότερα ύδατα, δηλαδή εν προκειμένω προς την κατεύθυνση από την οποία πνέει ο άνεμος. Ειδικά όμως σε οδούς ναυσιπλοΐας όπως στη Βόρεια Θάλασσα ή οπουδήποτε αλλού που επιπλέουν πάγοι ενδεχομένως η αλλαγή πορείας για αποφυγή ομίχλης να καθίσταται δύσκολη. Πάντως έτσι κι αλλιώς οι ναυτιλλόμενοι θα πρέπει, ειδικά όταν δεν διαθέτουν μετεωρολογικό δελτίο, από μόνοι τους να θεωρούν ως πιθανή την δημιουργία θαλάσσιας ομίχλης, κάθε φορά που η θερμοκρασία αέρος είναι ανώτερη εκείνης της θαλάσσης, ο δε άνεμος όταν βρίσκονται κοντά στη ξηρά πνέει από την ακτή. Η δε πυξίδα για τα πολύ μικρά σκάφη για τέτοιες περιπτώσεις κρίνεται ιδιαίτερα απαραίτητη.

    Θαλάσσιος καπνός (sea smoke): ονομάζεται ειδικός τύπος ομίχλης οριζόντιας μεταφοράς. Ονομάζεται επίσης "ομίχλη ατμού" ή "καπνός Αρκτικής θαλάσσης".
    Ο θαλάσσιος καπνός σχηματίζεται όταν πολύ ψυχρός αέρας εισβάλει απότομα πάνω από πολύ θερμότερη θαλάσσια επιφάνεια.

    Ευνοϊκοί παράγοντες σχηματισμού θαλάσσιου καπνού είναι:
    α) Η πνοή ισχυρών έως θυελλωδών και πολύ ψυχρών ανέμων από την ξηρά προς την θάλασσα και
    β) Η θερμοκρασιακή αναστροφή (δηλαδή η άνοδος θερμοκρασίας από την επιφάνεια μέχρι κάποιο ύψος). Η αναστροφή όμως αυτή πρέπει ήδη να υφίσταται άνωθεν της θαλάσσης πριν φθάσει ο ψυχρός αέρας σ΄ αυτήν.

    Κατά κανόνα ο θαλάσσιος καπνός έχει λεπτό πάχος, η δε ορατότητα εντός αυτού είναι ευμετάβλητη. Παρατηρείται συνηθέστερα στα ύδατα της Αρκτικής, της Ανταρκτικής (εξ ου και η ονομασία "καπνός της Αρκτικής"), καθώς και σε άλλες περιοχές όπως η Βαλτική, Ακτές Ν. Γης, ακτές Αγίου Λαυρεντίου, στα Φιόρδ της Ισλανδίας και Νορβηγίας και στη θάλασσα των Αλεουτίων νήσων. Ένας ακόμη τύπος θαλάσσιου καπνού που αποτελείται όμως από παγοκρυστάλλους οι Αμερικανοί τον αποκαλούν "ομίχλη πάγου" (ice fog), οι δε Ινδιάνοι της Δυτικής Αμερικής pogonip (αξιοπερίεργο, συσχετιζόμενο με τις ελληνικές λέξεις πάγος+νίπτω).

    • Η θάλασσα στην περίπτωση "ομίχλης καπνού" δίνει την εντύπωση (θέα) ενός τεράστιου λέβητα (καζάνι) που αναδίδει ατμούς.

    Μεγαλύτερη συχνότητα ομίχλης

    Γενικά οι οδηγίες ναυσιπλοΐας οι λεγόμενοι Πλοηγοί (βιβλία) περιέχουν λεπτομέρειες περί των θαλασσίων και παράκτιων περιοχών όπου συνήθως επικρατούν ομίχλες. Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει τις περιοχές των ανοικτών θαλασσών και τις εποχές κατά τις οποίες η συχνότητα εμφάνισης ομιχλών είναι η μεγαλύτερη.

    Πίνακας μεγαλύτερης συχνότητας ομίχλης κατά περιοχές - εποχές
    # Περιοχή μεγαλύτερης συχνότητας Εποχή μεγαλύτερης συχνότητας
    1. Ακτές Νέας Γης, Νέα Σκωτία και ακτές Νέας Αγγλίας Τέλη Άνοιξης και Θέρους
    2. Ακτές ΝΔ. Αφρικής Από Ιανουάριο μέχρι Ιούνιο
    3. Δυτικές ακτές Ν. Αμερικής (νότια των 35μοιρών) Θέρος και Φθινόπωρο
    4 Νότιες ακτές της Κίνας Άνοιξη
    5 Βόρειές ακτές της Κίνας Θέρος
    6. Περιοχή Ιαπωνίας - Αλεούτιες νήσοι Θέρος
    7. Ακτές Κολομβίας, Ουάσιγκτων, Όρεγκον και Β. Καλιφόρνιας Θέρος και Φθινόπωρο
    8. Πολικές περιοχές Θέρος

    Εκτός από τις περιοχές που αναφέρονται στον παραπάνω πίνακα πολύ σπάνια ενσκήπτει ομίχλη στις ανοικτές θάλασσες μεταξύ των παραλλήλων των 30 μοιρών και του Ισημερινού (εκατέρωθεν) Στα εύκρατα πλάτη είναι πολύ πιθανότερο να παρατηρηθούν ομίχλες στα τέλη της Άνοιξης και στις αρχές του Θέρους. Αντίθετα στους λιμένες και τα παράλια που βρίσκονται σε υψηλά πλάτη, ο Χειμώνας είναι η εποχή με τις μεγαλύτερες συχνότητες παρουσίασης ομίχλης

    Ναυσιπλοΐα σε ομίχλη

    Σύμφωνα με τους Διεθνείς Κανονισμούς, όταν επικρατεί ομίχλη ή άλλες συνθήκες περιορισμένης ορατότητας όλα τα πλοία, πάσης φύσεως, που κινούνται στο χώρο αυτόν υποχρεούνται να τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες ασφάλειας ναυσιπλοΐας που ορίζονται από τους Κανονισμούς αυτούς. Κάθε δε ολιγωρία επ΄ αυτού δεν θα πρέπει να θεωρείται απλά ότι εγκυμονεί κινδύνους αλλά οτι η πρόκληση ναυτικού ατυχήματος (σύγκρουση, πρόσκρουση, προσάραξη κ.λπ.) θα είναι βεβαία.

    Πάχνη

    Η Πάχνη ή Παγετός είναι το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο οι υπάρχοντες υδρατμοί στην ατμόσφαιρα πλησίον του εδάφους συμπυκνώνονται κατ΄ ευθείαν σε μικροσκοπικούς παγοκρυστάλλους χωρίς προηγουμένως να υποστούν υγρή κατάσταση, που καλύπτουν κάθε αντικείμενο. Έτσι κατά μεν την διαδικασία δημιουργίας χαρακτηρίζεται Μετεωρολογικό φαινόμενο κατά δε στο

    Γενικά

    Ο παγετός σχηματίζεται τις αίθριες νύκτες του Χειμώνα συνήθως κατά τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο όταν βεβαίως δεν υφίσταται άνεμος και όταν δεν υπάρχουν σύννεφα. Έτσι υπό αυτές τις συνθήκες η επιφάνεια του εδάφους ακτινοβολεί θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα με συνέπεια βαθμηδόν να παγώνει, ομοίως και το χαμηλότερο στρώμα αέρος που έρχεται άμεσα σε επαφή μ΄ αυτή. Τα μόρια των υδρατμών λοιπόν που υφίστανται σ΄ αυτό το πολύ χαμηλό ύψος στρώμα της ατμόσφαιρας, της τροπόσφαιρας, αγγίζοντας τις ψυχρές επιφάνειες των σωμάτων αρχίζουν να συμπυκνώνονται και να κολλούν σ΄ αυτές έλκοντας και άλλα μόρια υδρατμών. Επειδή όμως η θερμοκρασία αυτή της συμπύκνωσης είναι κάτω από το 0° C οι υδρατμοί από την αέρια μορφή των σχηματίζουν κατ΄ ευθείαν μικροσκοπικούς παγοκρυστάλλους. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται Πάχνη. ή Παγετός
    Όσο ωφέλιμο είναι για την γεωργία η δρόσος και το χιόνι, τόσο καταστρεπτικός καθίσταται ο παγετός, ακριβώς επειδή σχηματίζεται σε θερμοκρασία κάτω από το 0° C . Στη θερμοκρασία αυτή οι χυμοί των φυτών όπως και οι καρποί τους παγώνουν και στερεοποιούνται με συνέπεια την ολοκληρωτική καταστροφή τους.
    Έτσι προκειμένου να «καταπολεμηθεί» ο παγετός σε όλες σχεδόν τις Χώρες σήμερα έχουν οργανωθεί ειδικές Υπηρεσίες Πρόγνωσης και Προειδοποίησης Παγετού (Frost Warning Service). Οι Χώρες που έχουν οργανώσει τέτοιες Υπηρεσίες διαθέτουν ικανούς Μετεωρολόγους με μεγάλη πείρα που επανδρώνουν κατά ομάδες αντίστοιχα κλιμάκια στα ποιο ευάλωτα τουλάχιστον από παγετό διαμερίσματα (περιοχές) της επικράτειάς των, με κύρια αποστολή την έγκαιρη προειδοποίηση των αγροτών για επαπειλούμενο κίνδυνο.

    Τρόποι αντιμετώπισης

    Για την «καταπολέμηση» του παγετού ακολουθούνται συνήθως τρεις τρόποι: ή ανάβουν φωτιές με απλές θερμάστρες πετρελαίου ή με εγκατάσταση φυσικού αερίου, ή εξακοντίζουν νερό με δίκτυο σωληνώσεων ή τέλος θέτουν σε λειτουργία κατάλληλα εγκατεστημένους ανεμιστήρες. Και οι τρεις αυτοί τρόποι επιτυγχάνουν την θέρμαση των κατωτέρων στρωμάτων του αέρα ώστε τουλάχιστον να διατηρείται η θερμοκρασία του, 1 βαθμό Κελσίου πάνω από το 0. Τα τελευταία χρόνια άρχισε και στην Ελλάδα η προσπάθεια πρόγνωσης και καταπολέμησης του παγετού.

    Σημείο παγετού

    Σημείο παγετού ή Σημείο πάχνης χαρακτηρίζεται το σημείο εκείνο της θερμοκρασίας του αέρα ενός τόπου, όπου οι υφιστάμενοι σ΄ αυτό υδρατμοί στερεοποιούνται, δηλαδή η θερμοκρασία του είναι κάτω από το 0° C .

    [Επεξεργασία] Παρατηρήσεις

    • Ο Παγετός μπορεί να είναι τοπικός και διαβατικός ή συνεχής και σε μεγάλη έκταση.
    • Όταν υφίσταται το φαινόμενο της δρόσου ή εκείνο του παγετού πολλές φορές συνηθίζεται να λέγεται η έκφραση: «έπεσε δρόσος» ή και «έπεσε παγετός» ή «θα πέσει παγετός» οι οποίες και είναι λανθασμένες εκ του γεγονότος ότι η εκδήλωση των δύο αυτών φαινομένων δημιουργούνται ακριβώς στον ίδιο χώρο που παρατηρούνται και δεν αποτελούν εκδήλωση πτώσης (όπως π.χ. η βροχή, το χιόνι ή χαλάζι).. Εν προκειμένω η ορθή έκφραση είναι: «σημειώθηκε» ή «θα σημειωθεί» ή «εμφανίστηκε» ή «θα εμφανιστεί» π.χ. δρόσος ή παγετός.
    • Επίσης υφίσταται και η λανθασμένη αντίληψη ότι πάχνη είναι το κρυσταλλικό πλέγμα που καλύπτει τις φυλλωσιές των δένδρων, ενώ παγετός είναι αυτός που εμφανίζεται στα οδοστρώματα. Και αυτή η διάκριση είναι λάθος. Και οι δύο έννοιες είναι ταυτόσημες.
    • Το φαινόμενο τόσο της δρόσου όσο και του παγετού δεν αποτελούν φαινόμενα κατακρήμνισης, αποτελούν όμως φαινόμενα εξυδάτωσης.
    • Μπορεί ο παγετός, το χιόνι και το χαλάζι να έχουν κοινό στοιχείο το παγωμένο νερό, πλην όμως η δημιουργία τους οφείλεται σε διαφορετική διαδικασία.
    • Σημειώνεται επίσης ότι ο όρος παγετός είναι μετεωρολογικός και αφορά τη πτώση της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας κάτω από το 0 στην επιφάνεια της Γης, και όχι βεβαίως στά ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας που μονίμως βρίσκονται κάτω του μηδενός ή στις κορυφές υψηλών ορέων όπου και εκεί απαντάται θερμοκρασία κάτω του μηδενός. Ως επίθετο του όρου είναι ο "παγερός", και δημώδης κοινή έκφραση του παγετού είναι η "παγωνιά".
    • Ημέρα παγετού: χαρακτηρίζεται η μέρα εκείνη που η ελάχιστη θερμοκρασία κατήλθε του μηδενός.
    • Ημέρα ολικού παγετού: χαρακτηρίζεται η μέρα εκείνη που η θερμοκρασία δεν ανήλθε του μηδενός σε όλη τη διάρκειά της.
    χώρο που συμβαίνει "ατμοσφαιρικό φαινόμενο".

    Δρόσος


    Η δρόσος είναι το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο οι υπάρχοντες υδρατμοί στην ατμόσφαιρα πλησίον του εδάφους συμπυκνώνονται σε μεγάλες σταγόνες νερού που καλύπτουν κάθε αντικείμενο. Έτσι κατά μεν την διαδικασία δημιουργίας χαρακτηρίζεται Μετεωρολογικό φαινόμενο κατά δε στο χώρο που συμβαίνει "ατμοσφαιρικό φαινόμενο".

    Ιδιαίτερα στις ξάστερες νύκτες που δεν υπάρχουν σύννεφα, που να προστατεύουν σαν κάλυμμα την επιφάνεια της Γης, και όταν δεν φυσάει αέρας, δηλαδή υφίσταται άπνοια, η Γη ακτινοβολεί συνεχώς θερμότητα στην ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα βαθμηδόν να ψύχεται η επιφάνειά της. Τότε το κατώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας, της τροπόσφαιρας, που έρχεται σε επαφή μ΄ αυτήν αρχίζει πρώτη αυτή να ψύχεται. Τα μόρια των υδρατμών λοιπόν που υφίστανται σ΄ αυτό το πολύ χαμηλό ύψος, αγγίζοντας τις ψυχρές επιφάνειες των σωμάτων αρχίζουν να συμπυκνώνονται και να κολλούν σ΄ αυτές έλκοντας και άλλα μόρια υδρατμών σχηματίζοντας έτσι υδροσταγόνες. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται δρόσος.

    Παρόμοιο φαινόμενο παρατηρείται και στο καθρέφτη του μπάνιου όταν γίνεται χρήση ζεστού νερού, που θαμπώνει και στη συνέχεια εμφανίζονται σταγόνες νερού, ή όπως σ΄ ένα ποτήρι παγωμένου νερού, στην εξωτερική του επιφάνεια το Καλοκαίρι.

    Σημείο δρόσου

    Σημείο δρόσου ή Σημείο υγροποίησης ή σημείο κόρου ατμόσφαιρας χαρακτηρίζεται το σημείο εκείνο της θερμοκρασίας που όταν οι υδρατμοί ψυχθούν δημιουργούν το φαινόμενο της δρόσου, δηλαδή τις σταγόνες δρόσου. Στη θερμοκρασία αυτή εξυπακούεται πως ο αέρας είναι κορεσμένος και δεν μπορεί να συγκρατήσει άλλους υδρατμούς με αποτέλεσμα η σχετική υγρασία να είναι 100%.
    Σημειώνεται όμως ότι η θερμοκρασία κορεσμού της ατμόσφαιρας ή του "σημείου δρόσου" μπορεί να είναι οποιαδήποτε θερμοκρασία, πάνω από το 0° C.
    Η θερμοκρασία αυτή εξαρτάται και μόνο από την ποσότητα των υδρατμών που περιέχει 1 κυβικό μέτρο αέρος, συνεπώς εξαρτάται από την απόλυτη υγρασία.
    Η θερμοκρασία του σημείου δρόσου αποτελεί σπουδαίο μετεωρολογικό στοιχείο για ένα τόπο και γι΄ αυτό πάντοτε αναφέρεται στους μετεωρολογικούς χάρτες με τα σύμβολα D.P. από τα αρχικά του αγγλικού όρου Dew Point (=Δρόσου σημείο).

    Παρατηρήσεις

    Γενικά η δρόσος χαρακτηρίζεται ως ένα από τα ευεργετικότερα μετεωρολογικά φαινόμενα, ειδικά στις καλλιέργειες, και όχι μόνο. Ιδιαίτερα στις περιοχές με λιγοστές βροχοπτώσεις όπως είναι τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, ιδίως οι Κυκλάδες η αξία της είναι ιδιαίτερα αντιληπτή. Αν έλλειπε η δρόσος όλα θα ήταν κατάξερα και καμιά καλλιέργεια δεν θα ευδοκιμούσε.

    • Αν η θερμοκρασία συμπύκνωσης των υδρατμών είναι κάτω από το 0° C τότε δημιουργείται ένα άλλο φαινόμενο που λέγεται πάχνη ή παγετός.